Hapësirë e kritikës artistike

Hani ka dhënë kontribut të çmueshëm, ngjashëm me të atyre që i lëshuan shtëpitë për shkolla. Merita e Fadili jo vetëm që lëshonin hapësirën për aktivitete, por shpesh ndihmonin organizimet me shpenzime te veta. Hani i përkrahte artistët e rinj. Dhe, kur sot dëgjoj për gjithë ato dekorata që u ndahen me aq lehtësi njerëzve, me vjen keq që nuk çmohet edhe kontributi shumë i veçantë i Hanit, si një ikonë e trashëgimisë sonë kulturore.

Haninuk ishte vetëm një hapësirë e ekspozimit, por edhe e rezistencës, për shumicën e shoqërisë në Kosovë, sidomos për artistët. Në mesin e shumë artistëve nga fusha të shumta të artit, edhe unë pata rastin që ekspozitën e parë personale për audiencën e artit pamor ta mbaja pikërisht në galerinë Hani i 2 Robertëve. Ishte prilli i vitit 2002 dhe sapo e kisha përfunduar vitin e dytë në Fakultetin e Arteve. Së bashku me Liridon Metushin, shok dhe koleg

Kam dëshirë që Prishtina ta ketë një vend me këtë emër, për hir të kujtesës kolektive. E bukura është se në gjuhën shqipe fjala Han ka një kuptim të veçantë, nuk është as bujtinë, as hotel, por vend që lidhet me mikpritjen tonë, ku një udhëtar ndalonte aty.

Hani ishte edhe vendi i kulturës. Të bëje kulturë nën okupim, kur gjithçka ishte e mbyllur, nënkuptonte që Hani të ishte galeri e arteve, muze, shkollë, ku kishte gjithçka nga kultura: art, muzikë, promovime, debate... Nën okupim, Hani ishte vend i lirë, ku vullneti dhe atmosfera përçonin rrëfimin e çlirimit. Rrëfimi është gjithçka në jetë.